Τα δικά μας χελιδόνια
πετούν ξέφρενα στ’ αλώνια
μα εμείς χτίσαμε μπαλκόνια
και τα διώξαμε.
Τα δικά μας χελιδόνια
δεν περνούν απ’ τα μπαλκόνια
κι εμείς μέσα στα σαλόνια μας
σκαλώσαμε.
Οι δικές μας οι αγάπες
είναι σκέτες αυταπάτες
νιαουρίζουν σαν τις γάτες
μας παιδεύουν.
Οι δικές μας οι αγάπες
είναι σαν γυναίκες σκάρτες
μας γυρίζουνε τις πλάτες
κοροϊδεύουν.
Τα δικά μας τα κορίτσια
έχουν αποκτήσει βίτσια
αρχινάνε τα καπρίτσια
και μας φτύνουν.
Τα δικά μας τα κορίτσια
καταβρόχθισαν παστίτσια
γέμισαν κιλά περίσσια
θα παχύνουν.
Οι δικές μας οι καρδιές
κόπηκαν σε δυο μεριές
απ’ τις σκληρές τις καρυδιές,
που μας πλήγωσαν.
Οι δικές μας οι καρδιές
πουλήθηκαν σ’ άλλες στεριές
με φαντασμένες ξαστεριές,
με την TV μας αποβλάκωσαν.
Τα δικά μας τα παιδιά
με γραβάτες και πουκάμισα φαρδιά
έγιναν του κόμματος παιδιά,
έβαλαν μέσον και βολεύονται.
Τα δικά μας τα παιδιά
είχανε κάποτε καρδιά
και τώρα με καμιά λαδιά
μες στην ζωή πορεύονται.
Ο δικός μας ο πλανήτης
είναι θύμα κι εμείς θύτης
κι ο μεγάλος κυβερνήτης
μας κατέστρεψε.
Ο δικός μας ο πλανήτης
αν βάλει η πλάση τη φωνή της,
θα σωθεί σαν ερημίτης,
που στα εγκόσμια επέστρεψε.
Γιάννης Κορρές
