Ερώτηση Κρίσεως | Θανάσης Παπακωνσταντίνου ( Τεχνόπολις 2013 )

ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ Ένα απ'τα "φώτα που δεν έσβησε"...

Γεννημένος το 1977, μεγαλωμένος με μουσική, με σπουδές στο πιάνο, ανωτέρων θεωρητικών και κρουστών ορχήστρας. Από τα εφηβικά του χρόνια έπαιζε σε διάφορα συγκροτήματα ώσπου με φίλους του και με την βοήθεια του Μανώλη Φάμελλου δημιούργησε «τα φώτα που σβήνουν» κι όλα τα άλλα ήρθαν μετά μέχρι την διάλυση και το ξεκίνημα της σόλο καριέρας του το 2001. Ο Στάθης Δρογώσης, λοιπόν, είναι εδώ για να μας μιλήσει για όλα, την ζωή του, την καριέρα του, την κρίση, τα τραγούδια του, τις συνεργασίες του, την δισκογραφική του εταιρεία, τα μελλοντικά του σχέδια, την τέχνη…

Γ. Κ.: Ποια είναι, Στάθη, τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου;

Σ. Δ.: Θυμάμαι πανηγύρια στη Νάξο στο χωριό μου. Βιολιά και λαούτα. Ήμουν 4 χρονών. Και χόρευα και έκανα πως έπαιζα βιολί. Μετά θυμάμαι τραγούδια που ακούγαμε με τον πατέρα μου στα πόδια του. Beatles…

Γ. Κ.: Από πότε ασχολείσαι ενεργά με την μουσική και πως ξεκίνησε η επαγγελματική σου καριέρα;

Σ. Δ.: Σπούδασα πιάνο θεωρητικά και κρουστά ορχήστρας. Κλασική παιδεία. Αλλά πάντα έγραφα τραγούδια. Από τα 16 μου έπαιζα σε συγκροτήματα. Επαγγελματικά από το 1999 με τα φώτα που σβήνουν.

Γ. Κ.: Πως δημιουργήσατε και πως διαλύσατε «Τα φώτα που σβήνουν»;

Σ. Δ.: Το συγκρότημα το φτιάξαμε φίλοι από το ωδείο Νίκος Σκαλκώτας και από το μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης. Παίζαμε χρόνια μαζί. Το 1997 στη Φολέγανδρο γνωρίσαμε τον Μανώλη Φάμελλο. Τα άλλα ήρθαν μετά. ¨Ήμασταν τυχεροί. Η πορεία σταμάτησε το 2001. Είμαστε ακόμα φίλοι αδερφικοί.

Γ. Κ.: Ποια είναι η σχέση σου με το θέατρο;

Σ. Δ.: Το λατρεύω. Και έχω γράψει μουσικές για παραστάσεις.

Γ. Κ.: Στάθη, πες μας πως προέκυψε το τραγούδι «Πυροβολήστε τον χρόνο»;

Σ. Δ.: 2002 για την συναυλία στο ΗΡΩΔΕΙΟ με το έργο του Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ «Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ» .Μου εμπιστεύτηκε στίχους του. Νιώθω περήφανος που συνεργαστήκαμε.

Γ. Κ.: Ποιες είναι οι εμπειρίες σου από τις συναυλίες με έργα του Μίκη Θεοδωράκη;

Σ. Δ.: Άγχος αλλά και υπερηφάνεια. Είναι πολύ προσιτός άνθρωπος. Και καλλιτεχνικός ογκόλιθος.

Γ. Κ.: Τον Οκτώβρη του 2005 συμμετείχες στο φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Θα περάσουν οι μέρες». Πως προέκυψε η συμμετοχή σου; Ποια είναι η γνώμη σου για τους τηλεοπτικούς διαγωνισμούς τραγουδιού;

Δ.Σ.: Το φεστιβάλ τέλειωσε άδοξα. Δεν έχω και την καλύτερη γνώμη για τους διαγωνισμούς. Έκανα όμως πολλούς φίλους.

Γ. Κ.: Τι σε οδήγησε να γράψεις ένα τραγούδι για τον σκύλο τον Κανέλλο;

Σ. Δ.: Μα ο ίδιος ο Κανέλλος. Με δάγκωσε και του το έγραψα! Μας λείπει στα Εξάρχεια.

Γ. Κ.: Πως σε επηρεάζει εσένα και γενικά τον χώρο της μουσικής η λεγόμενη «παγκόσμια οικονομική κρίση»; Πόσο πραγματική μπορεί να είναι αυτή η «κρίση»;

Σ. Δ.: Είναι πραγματική. Θα προσπαθήσουμε να σώσουμε ό,τι μπορούμε. Με αγώνα. Όχι από τον καναπέ.

Γ. Κ.: Πες μας λίγα λόγια για τον τελευταίο σου δίσκο, για τα τραγούδια του και την παραγωγή, που είναι δική σου, αλλά και για την δική σου δισκογραφική εταιρεία, την Antelma music.

Σ. Δ.: Είναι ο καλύτερός μου δίσκος. Τον δίνω ακόμα και δωρεάν. Μπείτε στο www.antelmamusic.com για λεπτομέρειες. Τον αγαπώ πολύ αυτό το δίσκο.

Γ. Κ.: Στάθη, είναι όμορφη η ζωή;

Σ. Δ.: Ναι! Αν έχεις δικούς σου ανθρώπους να μοιράζεσαι χαρές και λύπες.

Γ. Κ.: Από πού εμπνεύστηκες το τραγούδι «Η Πέρσα κλαίει»;

Σ. Δ.: Από την ιστορία μιας κοπέλας. Μου την έστειλε σε μήνυμα. Δεν έχω πάει ποτέ Λευκάδα. Αλλά το τραγούδι μιλάει για αυτήν.

                 
Γ Κ.: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σ. Δ.: Για την ώρα ξεκουράζομαι. Θα κάνω καλοκαιρινή περιοδεία και μετά θα γράψω καινούριο δίσκο.                                       

Γ. Κ.: Το blog μου λέγεται «Η συνομωσία των τεχνών». Τι σημαίνει για σένα τέχνη και πόσο σημαντική είναι στην ζωή σου; Έχεις να μας πεις κάτι άλλο για το τέλος;

Σ. Δ.: Η τέχνη είναι τα πάντα. Μας κάνει ανθρώπους. Μας ανυψώνει. Μας διαλύει και μας ξαναφτιάχνει. Η τέχνη είναι ο Θεος.


Στάθη ευχαριστώ πολύ!                        

                 
         Το τραγούδι που ακολουθεί βρίσκεται στον νέο δίσκο του Νίκου Πορτοκάλογλου  "Δίψα", σε μουσική και στίχους του ίδιου...
                                         

                                                                                                 

Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην επαρχία, ο ένας από Σέρρες, ο άλλος απ’ τα Γρεβενά. Είναι ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και η Μαρία Παπαγεωργίου. Ξεκίνησαν να τραγουδάνε στις πόλεις τους σε μικρά μαγαζιά. Μαρία και Αλέξανδρος. Κατέβηκαν στην Αθήνα για σπουδές η μία και καλύτερες συνθήκες εργασίας…Αλέξανδρος και Μαρία. Ο ένας συμμετείχε στην «Δεύτερη» και η άλλη στην «Τρίτη Ακρόαση» του Παρασκευά Καρασούλου. Και αυτό ήταν η αρχή όλων όσων έχουν συμβεί μέχρι τώρα: γνωριμία τους, πρώτος δίσκος του Αλέξανδρου, δεύτερος δίσκος του Αλέξανδρου και πρώτος της Μαρίας, φτάσαμε στο σήμερα σε περίοδο οικονομικής και ηθικής κρίσης να ετοιμάζουν νέο δίσκο….ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και η Μαρία Παπαγεωργίου ήρθαν εδώ να μας μιλήσουν συνομωτικά για όλα αυτά και άλλα πολλά!

 Γ. Κ.: Λοιπόν, Αλέξανδρε και Μαρία πείτε μας, από ποια ηλικία σας κέντρισε τον ενδιαφέρον η μουσική; Ποιο ήταν το πρώτο σου μουσικό όργανο Μαρία;

Μ. Π.: Από πολύ μικρή ηλικία πιάστηκα με τη μουσική, με μύησε σε αυτήν ο μεγαλύτερος μου αδερφός. Έπαιζα με το αρμόνιό του! Το πρώτο δικό μου όργανο ήταν ένα τουμπερλέκι στο οποίο έμαθα να παίζω όλα τα τραγούδια του Παπάζογλου.

Α. Ε.: Εγώ άργησα αρκετά. Γύρω στα 15 με έπιασε μια μανία να πάρω κιθάρα χωρίς να ξέρω γιατί και από τότε δεν την άφησα ποτέ.

Γ. Κ.: Μαρία στην εφηβεία σου τραγουδούσες σε μαγαζιά της πόλης; Μίλησε μας για αυτήν την περίοδο της ζωής σου.

Μ. Π.: Ήταν μαγευτική εμπειρία. Πρώτα σε ταβερνάκια και μετά σε μπαράκια, από τα 15 χρόνια άρχισα να μαθαίνω την νύχτα, να συνεργάζομαι, να βγάζω τα δικά μου λεφτά και να προσπαθώ να λειτουργώ με συναίσθημα αλλά και υπευθυνότητα.

Γ. Κ.: Μαρία, έχεις σπουδάσει στο Τμήμα Τραπεζικής και Χρηματοοικονομικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Πως σε κέρδισε το τραγούδι;

Μ. Π.: Πώς με «έχασαν» τα τραπεζικά να ρωτάς!

Γ. Κ.: Από πότε ασχολείσαι ενεργά με την μουσική Αλέξανδρε; Περίγραψέ μου τα πρώτα σου επαγγελματικά βήματα.

Α. Ε.: Από τα 21 μου τραγουδάω και παίζω σε μικρά μαγαζάκια των Σερρών απ’ όπου κατάγομαι. Στην Αθήνα ήρθα περίπου στα 24 μου όπου και πάλι έπαιζα σε μπαράκια και ταβέρνες, ώσπου στα 26 μου βγαίνει ο πρώτος μου δίσκος.

Γ. Κ.: Μαρία, περίγραψέ μου την Δανάη Παναγιωτοπούλου.

Μ. Π.: Κλειστή, δοτική και ντόμπρα.

Γ. Κ.: Αλέξανδρε πες μας δυο λόγια για την συμμετοχή σου στην «Δεύτερη Ακρόαση» της Μικρής Άρκτου.

Α. Ε.: Μεγάλη τύχη και εισιτήριο για ότι ακολούθησε και θα ακολουθήσει.

Γ. Κ.: Αλέξανδρε, μέσα από αυτήν την «Δεύτερη Ακρόαση» γνώρισες πολλά ταλαντούχα άτομα, όπως κι εσύ, οι SoNaMa, ο Ηλίας Βαμβακούσης, η Ελεονώρα Ζουγανέλη, ο Κώστας Τσίρκας, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ο Θέμης Καραμουρατίδης και η Νατάσσα Μποφίλιου. Με την τελευταία, Μαρία,  έχετε συνεργαστεί συναυλιακά και μόνη σου, αλλά και με τον Αλέξανδρο. Μιλήστε μου γι’ αυτήν, αλλά και την υπόλοιπη ομάδα, που συμπληρώνουν την 3άδα, τον Θέμη και τον Γεράσιμο.

Α. Ε.: Είναι φίλοι και ταλαντούχοι άνθρωποι. Χαίρομαι που προχωράνε βασιζόμενοι στα δικά τους καινούργια τραγούδια.

Μ. Π.: Τα παιδιά είναι συνοδοιπόροι μα και φίλοι. Χωρίς αντιζηλίες και δοτικοί, είναι ακριβώς αυτό που μάλλον βλέπετε όλοι σας πάνω στη σκηνή. Γι αυτό δεν είναι τυχαίο ότι αγαπιούνται τόσο και αυτοί όσο και τα τραγούδια τους.

Γ. Κ.: Αλέξανδρε πες μας για τον  πρώτο σου δίσκο «Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας». Στον δίσκο περιέχονται και τα «Ποτάμι μαύρο» και «Επαρχία» με τα οποία συμμετείχες στην «Δεύτερη Ακρόαση». Εδώ τα Υπόγεια Ρεύματα συμμετέχουν με ένα από τα δύο το «Ποτάμι μαύρο». Πως ήταν η συνεργασία σας;

Α. Ε.: Δεν έχω κανένα παράπονο. Τα παιδιά μου συμπεριφέρθηκαν άψογα και με βοήθησαν πολύ. Πέρα από τον Γρηγόρη Κλιούμη που είπε το «ποτάμι» καταπληκτικά, ο άλλος «υπόγειος» Κώστας Παρίσης, ήταν ηχολήπτης και ενορχηστρωτής του δίσκου αυτού.

Γ. Κ.: Μαρία και Αλέξανδρε, πείτε μου πως γνωριστήκατε και πως προέκυψε αυτή η συνεργασία σας; Τι σας ελκύει καλλιτεχνικά;

Μ. Π.: Έχουμε πει πολλές φορές τον περίπλοκο τρόπο που  γνωριστήκαμε. Ο λόγος του Αλέξανδρου και η αξιοπρεπής ματιά του στα πράγματα ήταν τα πρώτα πράγματα που με έλκυσαν  , στην πορεία ο τρόπος που συνέθετε χωρίς καν να ξέρει νότες και η διαφορετική σε σχέση με μένα αισθητική που πάντα την βλέπω σαν πρόκληση.

Α. Ε.: Η Μαρία είναι μια πολύ ιδιαίτερη φωνή και προσωπικότητα που σε ελκύει να της γράψεις τραγούδια. Αυτή η αναζήτηση με εξιτάρει πολύ ως συνθέτη και ως στιχουργό.

Γ. Κ.: «Όμορφοι», αλλά γιατί «ηττημένοι»; Εξηγήστε μου τον τίτλο.

Α. Ε.: Το τραγούδι μιλάει για 2 ανθρώπους που ηττώνται από το πάθος τους. Τέτοιου είδους ήττες που αφορούν «δόσιμο» σε κάτι που αγαπάς, πάντα σε βγάζουν όμορφο.

Γ. Κ.: Μέσα σ’ αυτόν τον δίσκο είναι και το ποίημα του Γ. Σεφέρη «Θεατρίνοι Μ. Α». Με ποιο κριτήριο μελοποίησες αυτό το ποίημα Αλέξανδρε;

Α. Ε.: Το διάβασα, με συγκίνησε πολύ και θέλησα να το ντύσω με μουσική για να μπορώ να τραγουδάω αυτά το όμορφα και σκληρά λόγια

Γ. Κ.: Αλέξανδρε από πού εμπνεύστηκες το τραγούδι σου «700 ευρώ τον μήνα»; Γενικά ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης σου;

Α. Ε.: Οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου αποτελεί πηγή έμπνευσης. Από το μικρότερο ως το μεγαλύτερο. Δεν θα μπορούσε όλη αυτή η κατάσταση στην κοινωνία και τα εργασιακά να με αφήσει αδιάφορο.

Γ. Κ.: Πως αντιμετωπίζετε την οικονομική κρίση και πόσο σας επηρεάζει; Τι πιστεύετε ότι μας έφερε ως εδώ;

Μ. Π.: Για την ώρα δουλεύοντας πολύ! Ήταν αναμενόμενο ότι θα φτάναμε ως εδώ, αυτό που δεν βλέπουμε ακόμα είναι το  πόσο πιο βαθειά μπορεί αυτό να πάει. Κυρίως πιστεύω έφταιξε  το ελληνικό όνειρο του να ζούμε με πράγματα που δεν μας ανήκουν.

Α. Ε.: Την κρίση οφείλουμε να την αντιμετωπίζουμε με αγώνες και όχι με ενοχές. Πρακτικά, στην καθημερινότητα και στο μεροκάματό μας, θα πρέπει να κάνουμε την διπλάσια δουλειά, για να μπορούμε απλά να επιβιώσουμε.

Γ. Κ.: Ποια είναι η γνώμη σας για την κατάσταση της μουσικής τέχνης στην Ελλάδα αυτήν την δύσκολη περίοδο; Την επηρεάζει η οικονομική κρίση; Είστε αισιόδοξοι για το μέλλον;

Α. Ε.: Η μουσική σαν τέχνη, δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Είναι βαθύτερη ανάγκη και του δημιουργού και του ακροατή. Η μουσική ως βιομηχανία και εμπόρευμα, θα περάσει πολύ δύσκολα.

Μ. Π.: Είμαι αισιόδοξη ότι οι άνθρωποι θα αλλάξουν προτεραιότητες και ανάγκες. Αυτό θα επηρεάσει όλους τους κλάδους και σίγουρα και τις τέχνες.

Γ. Κ.: Το γεγονός ότι είστε και φίλοι εκτός από συνεργάτες πόσο και πως σας επηρεάζει στην μέχρι τώρα συνεργασία σας;

Μ. Π.: Πολύ. Κάνει τα πράγματα πιο σύνθετα, αλλά πολύ πιο όμορφα! Νιώθω πολύ δεμένη με τον Αλέξανδρο.

Α. Ε.: Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο μια ουσιαστική συνεργασία να μην περάσει από το επίπεδο της φιλίας. Πάντως είναι σίγουρα όμορφο και δύσκολο.

Γ. Κ.: Πες μου Μαρία και για την καθηγήτρια της φωνητικής Ελισάβετ Καρατζόλη. Εμείς την γνωρίζουμε σαν τραγουδίστρια και πιστεύω ότι είναι μια απ’ τις καλύτερες τραγουδίστριες στην Ελλάδα. Σαν καθηγήτρια πως είναι;

Μ. Π.: Είναι ένας άγγελος. Νομίζω ότι είναι από τους ανθρώπους που με διαμόρφωσαν και ως τραγουδίστρια αλλά πρωτίστως ως άνθρωπο. Είναι από μόνη της «μουσική». Αγαπάει τους ανθρώπους, την τέχνη και δίνει τα πάντα για τους μαθητές της.

Γ. Κ.: Μαρία διδάσκεις κι εσύ; Πες μου λίγο γι’ αυτό.

Μ. Π.: Ήταν κάτι που δεν το είχα σκεφτεί πιο παλιά. Προέκυψε ύστερα από παρότρυνση της Ελισάβετ και τελικά κατέληξε να γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Είναι μεγάλο δώρο να μπορείς να δίνεις στον άλλο αυτό που εσύ τόσο απλόχερα έμαθες και να βλέπεις μέρα με τη μέρα τον άλλο να δυναμώνει, να ανοίγεται και να εκφράζεται όλο και περισσότερο. Η επαφή μου με τους μαθητές μου είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που μου έτυχαν.

Γ. Κ.: Αλέξανδρε πως ήταν η συμμετοχή σου ως συνθέτης στον δίσκο της Ελισάβετ Καρατζόλη, «Σαν προσευχή στην πιο βαθιά εμπιστοσύνη» με το τραγούδι «Μου φτάνει ένα παράθυρο» σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου και τις φωνές του Μίλτου Πασχαλίδη και της ίδιας;

Α. Ε.: Φοβερή εμπειρία να έχεις στα χέρια σου ένα κείμενο του κυρίου Ελευθερίου. Σε κάθε του πρόταση διακρίνεις την εμπειρία του και το ταλέντο του. Μεγάλο δώρο της δασκάλας μου, Ελισάβετ, που μου πρότεινε να μελοποιήσω το «παράθυρο». Για τις ερμηνείες τι να πω; Απίστευτοι και οι δύο!

Γ. Κ.: Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Αυτήν την περίοδο ηχογραφείτε τον νέο σας δίσκο. Πείτε λίγα λόγια γι’ αυτόν.

Α. Ε.: Εννιά τραγούδια, η Μαρία τραγουδάει και εγώ γράφω στίχο και μουσική. Έχουμε βάλει τα δυνατά μας και ελπίζουμε να σας αρέσει!

Μ. Π.: Θα τον ακούσεις και θα μας πεις εσύ !

Γ. Κ.: Το blog μου ονομάζεται «Η συνομωσία των τεχνών». Τι σημαίνει τέχνη για τον καθένα σας; Είστε συνωμότες;

Α. Ε., Μ. Π.: Έκφραση. Και ναι, ενίοτε συνωμοτούμε: για καλό σκοπό !

Καλοί μου συνωμότες εγώ και οι αναγνώστες μου σας ευχαριστούμε πολύ !

Η ΑΝΝΑ ΜΠΟΥΡΜΑ παρουσιάζει ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ τον πρώτο της προσωπικό δίσκο "ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ"

• • Τετάρτη, 21 Δεκέμβριος 2011
  • Ώρα

    από τις 9:30 μ.μ. μέχρι τις 12:00 π.μ.

• Τοποθεσία

  ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

• Περιγραφή

  Άννα Μπουρμά '' Τα Ρόδα Της Αυλής'' φιλική συμμετοχή Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ''Τα Ρόδα Της Αυλής'' είναι ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Άννας Μπουρμά. Είναι ένας δίσκος πραγματικά γεμάτος ρόδα που βγαίνουν μέσα στο χειμώνα να μας μαγέψουν με τις μυρωδιές τους. Η Άννα Μπουρμά πριν 9 χρόνια έκανε την εμφάνιση της δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα με ένα τραγούδι του Τάκη Μπουρμά ''το ζεϊμπέκικο κορμί σου ''που είχε κάνει αίσθηση και στον κόσμο άλλα και στου ραδιοφωνικούς παραγωγούς πολλών γνωστών σταθμών. Στην συνέχεια ερμήνευσε άλλο ένα υπέροχο τραγούδι του Νίκου Ζούδιαρη με τίτλο ''Φυσαλίδα''. Σήμερα λοιπόν κυκλοφορεί η πρώτη προσωπική της δουλειά που αποτελείτε από 10 τραγούδια. Μουσική στα 9 από αυτά έχει γράψει ο Τάκης Μπουρμάς ένας σπουδαίος συνθέτης με υπέροχα τραγούδια στο ιστορικό του και ένα τραγούδι έχει γράψει μουσική και στίχους η Άννα Μπουρμά με τίτλο ''Υπάρχουν στιγμές'' σε αυτό το τραγούδι γνωρίζουμε την Άννα Μπουρμά ως συνθέτρια και στιχουργό , σε μια ερωτική μπαλάντα. Στίχους εκτός από τον Τάκη Μπουρμά μας πρόσφεραν ο Θοδωρής Γκόνης ''2000 ρήματα'' και ο Σωτήρης Βώπης ''Μακρινά Αστέρια'' και ένα μέρος από το τραγούδι ''Οι Πηγές''. Σε αυτό το δίσκο μας χάρισε μια από τις ωραιότερες ερμηνείες του o Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στο ντουέτο ''Ονειροπόλος '' . Μια πολύ τρυφερή στιγμή του δίσκου που από το πρώτο άκουσμα μας συγκίνησε όλους . Ο δίσκος κλείνει με το τραγούδι ''Μη μου λέτε'' σε ποίηση της Σιμπύλ ( 1893 - 1934) Ζαμπέλ Χράντ Ασαντούρ σε μετάφραση του Κούλη Αλέπη . Σε αυτό το τραγούδι η Άννα μόνη στο πιάνο της ερμηνεύει αυτό το υπέροχο τραγούδι. Οι ηχογραφήσεις κράτησαν 5 μήνες, αγαπημένοι μουσική και κορυφαίοι στο είδος τους μας έδωσαν τα καλύτερα παιξίματα τους και άφθονη αγάπη. Θα έχετε την ευκαιρία στις 21 Δεκεμβρίου να απολαύσετε την επίσημη παρουσίαση του δίσκου στις9:30 το βράδυ στο ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ θα χαρούμε να σας δούμε από κοντά! Ευχόμαστε αυτός ο δίσκος να ταξιδέψει στις ψυχές σας! ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ!!! Ενορχήστρωση : Τάκης Μπουρμάς Παραγωγή : AFM RECORDS (www.annabourma.gr) Επιμέλεια παραγωγής : Θεοδόσιος Φράγκος ART WORK graphics: PRESS LINE Mastering / ηχοληψία/μίξεις: Hλίας Λάκκας Βοηθός ηχολήπτη : Μπαξεβάνης Γιάννης Internet site: Κυριάκος Σπαρελάκης Κιθάρες / Μπάσο : Τάκης Μπουρμάς Τύμπανα : Αντρέας Μουζάκης Πλήκτρα : Γιώργος Νομικός & Γιώργος Λιάκος Ηλεκτρικές Κιθάρες sola : Μπαρμπαγάλας Δημήτρης Πνευστά : Θύμιος Παπαδόπουλος Κόντρα μπάσο : Νίκος Ρούλος Τσέλο : Μιχάλης Πορφύρης Κρουστά : Σωκράτης Γανιάρης Κλασσικό πιάνο : Άννα Μπουρμά

ΠΕΣ ΜΟΥ ΕΝΑ ΓΕΙΑ

Πες μου ένα γεια

δεν θα σε φέρω πίσω,

πες μου ένα γεια

κι ήσυχο να σ’ αφήσω!

Πες μου ένα γεια

δεν θα ’ρθω από πίσω,

πες μου ένα γεια

να σ’ αποχαιρετήσω!

Πες μου ένα γεια

δεν ξέρω τι προσμένω,

πες μου ένα γεια

μια κλήση σου αναμένω,

πες μου ένα γεια

άλλο δεν επιμένω!

Πες μου ένα γεια

και μην με αποφύγεις,

πες μου ένα γεια

μην πας να μου ξεφύγεις!

Πες μου ένα γεια

την πόρτα όταν ανοίγεις,

πες μου ένα γεια

κι ένα φιλί πριν φύγεις!

ΟΣΑ ΑΓΑΠΩ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ

Όσα αγαπώ μες στην ζωή

                   επάνω σου τα έχεις,

πόσο πολύ σε αγαπώ

διόλου δεν το κατέχεις!

Όσα σε σένα αγαπώ

σ’ άλλη καρδιά δεν βρήκα,

μου άνοιξες την πόρτα σου

και στην δική σου μπήκα!

Τόση ομορφιά στον κόσμο αυτό

στα μάτια σου φωλιάζει,

μονάχα εσύ να ‘σαι καλά

και γι’ άλλη δεν με νοιάζει!

Εγώ για σένα έγραψα

ετούτο το τραγούδι,

γιατί είσαι ‘συ αγάπη μου

το πιο όμορφο λουλούδι!

Κατέχεις στην καρδούλα μου

την θέση την επάνω,

άμα σε χάσω μάτια μου,

θα πέσω να πεθάνω!

ΜΑΡΙΑ ΑΝΑΜΑΤΕΡΟΥ ΟΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΓΗΣ

  «Όπου αγαπάς και όπου γης» είναι ο τίτλος του πρώτου προσωπικού άλμπουμ την πανέμορφης Μαρίας Αναματερού από την Απείρανθο της Νάξου. Πρόκειται για ένα ταξίδι από Κυκλάδες μέχρι Δωδεκάνησα και από Σερβία μέχρι Αρμενία. Σε τρία τραγούδια την μουσική έγραψε η Μαρία και τους στίχους ο Δημήτρης Αναματερός. Την ενορχήστρωση του δίσκου την έκανε ο Θεολόγος Μιχελής, όπως και διασκεύασε τα παραδοσιακά κομμάτια «Το άρωμα (του Μπιλαλή), «Γιασεμί» και «Ο σκοπός του καπετάν Σιδέρη», αλλά και η Μαρία Αναματερού διασκεύασε τα δύο Σέρβικα τραγούδια του δίσκου και το παραδοσιακό Νάξου «Εσύ είσαι ακόμα μακριά». Τραγούδια που ίσως ξεχωρίζουν είναι το «Όπου αγαπάς και όπου γης», «Δεν ξημερώνεις», «Μοιρολόι», «Του θερισμού» παραδοσιακό απ’ την Κομιακή Νάξου. Είναι ένας δίσκος με ποικίλους χρωματισμούς και έντονο άρωμα Αιγαίου. Τον συνιστώ!

                                                                                             

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ    ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ   

  Επιτέλους έφτασε η ώρα για την συνεργασία του Δημήτρη Μητροπάνου με τον Σταμάτη Κραουνάκη με τίτλο «Εδώ είμαστε». Ο Δημήτρης Μητροπάνος ερμηνεύει με τον γνωστό του τρόπο νέα, αλλά και λίγο παλαιότερα τραγούδια του Σταμάτη, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, του Μάνου Ελευθερίου, αλλά και του ίδιου. Επίσης στον δίσκο υπάρχει το τραγούδι «Όταν έχω εσένα» σε στίχους του Λάκη Λαζόπουλου, που ακούστηκε στην θεατρική παράσταση «Βιοπαλαιστής της στέγης». Ο Σταμάτης Κραουνάκης μελοποίησε και ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά, «Το ταξίδι».

Τραγούδια, που ξεχωρίζουν ακόμη, είναι «Ζωή νταλίκα κόκκινη»,τραγούδι που συναντήσαμε και στον προηγούμενο δίσκο του Μητροπάνου «Στην διαπασών» (2008), το «Χρόνια σαν τριαντάφυλλα», που πρωτοεκτέλεσε η Αργυρώ Καπαρού, στον δίσκο του Κραουνάκη  «Πόσο σ’ αγαπώ», τα «Το ‘χω» και «Γεια» της Λίνας Νικολακοπούλου, το «Τι ‘θελα και σ’ αγάπαγα» του Μάνου Ελευθερίου, την «Κατσαρόλα», «Το ζητιανάκι». Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δίσκος και των δύο, αλλά οι εμπειρία τους τον κάνουν έναν απ’ τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς και μας λένε «Εδώ είμαστε».

Καλή σας ακρόαση!

Εσύ πόσο τον έχεις;

Εσύ πόσο τον έχεις;: 15.000 τόνοι ψαριών κάθε χρόνο πετιούνται στη θάλασσα νεκρά. Κάνε click και πάρε θέση για να τα σώσεις!

"Βγάλ' το από μέσα σου", Ευτυχία Μητρίτσα

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Μεγάλωσε με την αγάπη των γονιών της για την μουσική, την οποία της μετέδωσαν και έτσι σε ηλικία 5 ετών ξεκινάει τις μουσικές σπουδές της με ακορντεόν. Μεγάλωσε με ακούσματα από Τούντα, Τσιτσάνη μέχρι Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο και σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά σε Καρδίτσα και Αθήνα, όπου μπήκε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου. Από τότε ασχολείται και επαγγελματικά με το τραγούδι. Λέγεται Ευτυχία Μητρίτσα και είναι στην κυριολεξία η ευτυχία των γονιών της, αλλά και όσων την ακούν να τραγουδάει με την τρυφερότητα και το λυγμό, που διακρίνει την φωνή της. Συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, αλλά και σκηνοθέτες, ενώ η πρώτη της γνωριμία με το μουσικό κοινό έγινε με την συμμετοχή της στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 2006, όπου εκεί γνώρισε τον Σταύρο Σιόλα, με τον οποίο συνεργάζεται τον τελευταίο χρόνο. Τέλος θα μας μιλήσει για τον τελευταίο της δίσκο «Μυστικός Προορισμός», αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια…

Γ. Κ.: Ευτυχία, από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με την μουσική; Ποιο ήταν το πρώτο σου αγαπημένο άκουσμα;

Ε. Μ.: Ήταν η φωνή της μητέρας μου που μου τραγουδούσε. Οι γονείς μου αγαπάνε πολύ τη μουσική έτσι κι αλλιώς. Πολύ χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι τραγουδούσαμε μέσα στο αυτοκίνητο στα διάφορα ταξίδια που κάναμε και αυτό μου άρεσε πολύ.

Γ. Κ.: Τι ακούσματα είχες στην παιδική και στην εφηβική σου ηλικία;

Ε. Μ.: Κυρίως στο σπίτι μας ακούγαμε ελληνική μουσική – από Τούντα και Τσιτσάνη μέχρι Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο κ.τ.λ. αλλά και πιο σύγχρονους δημιουργούς της σχολής των τραγουδοποιών. Σιγά σιγά άρχισα να ακούω βέβαια και περισσότερη ξένη μουσική με τις παρέες μου στο σχολείο. Από τους αγαπημένους μου δίσκους ήταν το «Dark side of the moon”.

Γ. Κ.: Από ποια ηλικία ξεκίνησες τις σπουδές σου στην μουσική;

Ε. Μ.: Ξεκίνησα μαθήματα στο Ωδείο από 5 χρονών και πρώτο μου όργανο ήταν το ακορντεόν.

Γ. Κ.: Ευτυχία, έχεις συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της ελληνικής ποιοτικής μουσικής σκηνής και θα ’χεις πολλές εμπειρίες απ’ τις συνεργασίες σου αυτές. Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας μια;

Ε. Μ.: Κάθε συνεργασία για μένα ήταν πολύτιμη από κάθε άποψη γιατί βρέθηκα δίπλα σε  καλλιτέχνες που εκτιμώ (όπως ο Χρήστος Θηβαίος,ο Γιώργος Ανδρέου,  η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Μίλτος Πασχαλίδης κ.α.) και είχα να μάθω πολλά πράγματα δανειζόμενη από την εμπειρία  τους κ.α. Μια από τις πιο δυνατές στιγμές που θυμάμαι είναι η συνεργασία μου με τον Ν. Μαμαγκάκη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών –η πρώτη μου ουσιαστικά συνεργασία ως τραγουδίστριας- και λόγω ηλικίας έχει καταγραφεί μέσα μου πολύ τρυφερά.

Γ. Κ.: Πες μας για την συνεργασία σου με την «Ορχήστρα των χρωμάτων».

Ε. Μ.: Τότε ήταν και η πρώτη φορά που τραγούδησα με τα “χρώματα”- στη συναυλία του Μαμαγκάκη.  Ο Μίλτος Λογιάδης είναι ένας  εξαιρετικός μαέστρος που τον εκτιμώ πολύ για τη μουσικότητα και το ήθος του. Θυμάμαι με βοήθησε πολύ πάνω στη σκηνή που ήταν για μένα ένα εντελώς καινούριο γήπεδο, γιατί έπρεπε να κινηθώ στο χώρο. Δεν ήταν απλό να τραγουδάς π.χ. πάνω σε ένα θεωρείο και να πιάνεις την ατάκα της ορχήστρας από τέτοια απόσταση. Ο Μίλτος μου έλεγε ακόμα και τα λόγια. Αργότερα μου έκανε ο ίδιος πρόταση να τραγουδήσω ξανά με την ορχήστρα στην επετειακή συναυλία για τον Μάνο Χατζιδάκι (το 2006) τα τραγούδια του Καπετάν Μιχάλη. Ελπίζω η συνεργασία αυτή να συνεχιστεί και στο μέλλον.

Γ. Κ.: Η τελευταία σου συνεργασία ήταν με τον Σταύρο Σιόλα. Πως ήταν οι κοινές σας εμφανίσεις; Πες μας λίγα λόγια για τον Σταύρο.

Ε. Μ.: Ο Σταύρος καταρχήν είναι ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ πολύ. Τον γνωρίζω ήδη από τη συμμετοχή μας στο Φεστιβάλ τραγουδιού. Από τότε μου είχε κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση ανάμεσα στα παιδιά και νομίζω πιάσαμε κουβέντα αμέσως. Κάτι δημιουργήθηκε δηλαδή μεταξύ μας και αισθανθήκαμε ότι είχαμε πράγματα να μοιραστούμε μουσικά. Νιώθω ότι μας δένει μια συγγένεια με τον Σταύρο και αυτός είναι και ο λόγος που θέλαμε να συνεργαστούμε φέτος, πέρα από το ότι βρισκόμαστε στην ίδια εταιρεία και έχουμε τον ίδιο παραγωγό. Η συγγένεια αυτή έχει τις ρίζες της στην αγάπη μας για την παραδοσιακή -λαϊκή μουσική και γενικά στο ethnic χρώμα και αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί στο live. Αυτό που μου άρεσε πολύ στην προετοιμασία και στις πρόβες που κάναμε είναι ότι είχαμε και οι δύο να προτείνουμε τραγούδια όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και ο ένας στον άλλον με βάση αυτό που είχε στο νου του. Καμιά φορά είναι ωραίο να ακούς και τι περιμένει ή θα ήθελε να ακούσει ο άλλος από σένα.  

Γ. Κ.: Με ποιους άλλους θα ‘θελες να συνεργαστείς;

Ε. Μ.: Θα ήθελα  πολύ να συνεργαστώ και με άλλους ανθρώπους της γενιάς μου. Υπάρχει ένα ρεύμα καινούριο που παρά τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι κυοφορεί ενδιαφέροντα πράγματα, μουσικές και τραγούδια που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Βλέπω πολλά παιδιά γύρω μου με ταλέντο και τις ίδιες αγωνίες με μένα. Να αρθρώσουν το λόγο τους και φυσικά να βρουν εκεί έξω συνομιλητές- ακροατήριο. Γι’ αυτό έχω μεγάλο ενθουσιασμό για το επόμενό μου album που θα είναι album συνεργασίας με ένα καινούριο πρόσωπο, τον Κώστα  Μπουντούρη.  

Γ. Κ.: Ποια είναι η σχέση σου με το θέατρο;

Ε. Μ.: Το θέατρο το αγαπώ πάρα πολύ και είναι προτεραιότητά μου να βλέπω  παραστάσεις όσο μπορώ. Έχω τραγουδήσει επίσης στις “Χοηφόρες” του Αισχύλου στην παράσταση που ανέβασε ο  Lee Brower το 2006 και πολύ ευχαρίστως θα ξαναδοκίμαζα να κάνω κάτι στο θέατρο. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία.

Γ. Κ.: Πηγαίνεις θέατρο; Κινηματογράφο; Γενικά τι κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;

Ε. Μ.: Ναι εκτός από θέατρο παρακολουθώ και σινεμά. Τώρα τελευταία είδα τη “Λυσσασμένη γάτα” του Richard Brooks και τον “Άμλετ” του Kenneth Branagh στην κινηματογραφική τους εκδοχή. Είναι σαν να κάνεις ψυχανάλυση με τους μεγάλους συγγραφείς. Βρίσκω τον πυρήνα μου και κατανοώ τον εαυτό μου. Εκτός αυτού όταν έχω ελεύθερο χρόνο βγαίνω με φίλους, πηγαίνω φυσικά σε μουσικές παραστάσεις -συναυλίες, ταξιδεύω, μαγειρεύω ..ανάλογα με τα κέφια.

Γ. Κ.: Για πες μας για την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά. Πως προέκυψε; Τι περιλαμβάνει αυτός ο δίσκος;

Ε. Μ.: Το album μου λέγεται Μυστικός Προορισμός και περιλαμβάνει 7 τραγούδια. Έχω γράψει τη μουσική και του στίχους με εξαίρεση το “Σκλαβάκι της αγάπης “ που οι στίχοι είναι του Ορέστη Ντάντου. Είναι η πρώτη μου δουλειά και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί το υλικό αυτό, που έχει αρκετά προσωπικό χαρακτήρα, ολοκληρώθηκε χάρη στη συνεργασία μου με φίλους μουσικούς, τεχνικούς,  ανθρώπους της εταιρείας μου που πίστεψαν στα τραγούδια μου και βοήθησαν όλοι από τη μεριά τους στο τελικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι μου άνοιξε κι εμένα ένα δρόμο και έβγαλα μια πιο δημιουργική μου πλευρά που μέχρι τώρα δεν τη γνώριζα- έγινε σχεδόν από μόνο του.   

Γ. Κ.: Από πού εμπνέεσαι τα τραγούδια σου συνήθως; Πως νιώθεις την στιγμή της έμπνευσης;

Ε. Μ.: Η έμπνευση έχει να κάνει με την αρχική ιδέα. Είναι σαν ένα φωτάκι που αναβοσβήνει στο μυαλό σου και περίπου ξέρεις τι θέλεις να πεις αλλά πρέπει να βρεις τον τρόπο που θα το κάνεις. Χωρίς αυτή δε μπορείς να ξεκινήσεις, αλλά στη συνέχεια χρειάζεται δουλειά, δεν είναι σαν την αυτόματη γραφή. Αυτή η αρχική ιδέα συνήθως έρχεται από διάφορα ερεθίσματα, προσωπικά με την ευρεία έννοια. Το τραγούδι είναι μια ερμηνεία, η δική μου ερμηνεία για τον κόσμο γύρω μου. 

Γ. Κ.: Πως λειτουργείς με τα τραγούδια σου, γράφεις πρώτα την μουσική και μετά τους στίχους ή πρώτα στίχους και μετά μουσική;

Ε. Μ.: Συνήθως ξεκινάω από το στίχο γιατί πρέπει να ξέρω τι θέλω να εκφράσω με τη μουσική, τι θέλω να πω και για μένα ο στίχος είναι βασικός. Το ανάποδο μου είναι πιο δύσκολο, νομίζω με περιορίζει νοηματικά. 

Γ. Κ.: Τι νιώθεις όταν τραγουδάς; Προτιμάς να τραγουδάς ή να γράφεις τραγούδια;

Ε. Μ.: Αισθάνομαι αυτό που είπα και νωρίτερα, ότι είμαι ο εαυτός μου, ότι μιλάω μια γλώσσα δική μου που με εκφράζει καλύτερα και άρα μπορώ να επικοινωνήσω με τον έξω κόσμο καλύτερα. Αν δεν έγραφα πάλι θα τραγουδούσα, εξάλλου έτσι ξεκίνησα. Νιώθω περισσότερο μουσικός.

Γ. Κ.: Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ζωντανού και ηχογραφημένου;

Ε. Μ.: Υπάρχει σαφής διαφορά. Άλλες οι συνθήκες του στούντιο άλλες της συναυλίας. Στο στούντιο πειραματίζεσαι, δοκιμάζεις, ανακαλύπτεις ακόμα τη μουσική, χρειάζεται τόλμη και ακρίβεια ενώ στο live αυτό που έχει σημασία είναι να φτάσει αυτό που κάνεις στον κόσμο, πράγμα που μπορεί να συμβεί ακόμα κι αν δεν είναι “τέλειο”.  

Γ. Κ.: Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα στην καριέρα σου; Θα συνεχίσεις και την επόμενη περίοδο την συνεργασία σου με τον Σταύρο Σιόλα;

Ε. .Μ.: Αυτόν τον καιρό όπως σου είπα ετοιμάζω τον καινούριο μου δίσκο με τον Κώστα. Μέσα στο καλοκαίρι όμως θα συνεχίσουμε να παίζουμε  με τον Σταύρο. Για το χειμώνα υπάρχουν διάφορες ιδέες. Θα δούμε.

Γ. Κ.: Το blog μου λέγεται «Η συνομωσία των τεχνών». Τι σημαίνει για σένα;

Ε. Μ.: Εύχομαι το blog σου να πολλαπλασιάσει τους φίλους του και τους ...φίλους σου. Είναι κι αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας μεταξύ μας που μπορεί ο ένας να ανακαλύπτει πράγματα για τον άλλον και να μαθαίνει νέες προτάσεις για ότι συμβαίνει γύρω από τον πολιτισμό. Αυτό που έχει σημασία είναι να βρίσκουμε όλοι μας την προσωπική μας ελευθερία, τη δυνατότητα και τα μέσα να εκφραζόμαστε. Η τέχνη είναι ένα όχημα. Το σύνθημα; “Βγάλ’ το από μέσα σου” . Σ᾽ ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου. Καλή συνέχεια!!!!

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ!!! Κι εσύ καλή επιτυχία σε ότι κάνεις στην συνέχεια!!!

 *Εδώ η Ευτυχία μέσα από την ζωντανή της εμφάνισή με τον Σταύρο Σιόλα στο Αλμάζ μας τραγουδάει μαζί με την καλεσμένη της Μαρία Παπαγεωργίου το σύνθημά της "Βγάλ'το από μέσα σου".