Δευτέρα 24 Μαΐου 2010
The Fall-Norah Jones
THE FALL NORAH JONES
Το μόνο τραγούδι, που έχει groovy ρυθμό και δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, είναι το “It’s Gonna Be”. Το κομμάτι, όμως, που χαρακτηρίζει και τον υπόλοιπο δίσκο είναι το “Chasing Pirates”. Το πιάνο απουσιάζει πλέον και την θέση του παίρνει η κιθάρα στα τραγούδια “Εven Though”, σε συνεργασία με τον Jesse Harris, “Young Blood”, σε συνεργασία με τον Mike Martin, “Waiting” και “December”. Το τελευταίο παρ' όλα αυτά μας παραπέμπει στις παλαιότερες δουλειές της. Δεν θα μπορούσαν σαφώς να λείψουν οι folk διαθέσεις της Jones με τα κομμάτια “Tell Yer Mama”, το οποίο έγραψε με τους Jesse Harris και Richard Julian, και το “Man Of The Hour”. Επίσης ξεχωρίζει με τον ροκ ρυθμό του, το "Stuck", το οποίο ανήκει στην Norah Jones και στον Will Sheff, αλλά και το ηλεκτρικό blues Light As a Feather, της Norah και του Ryan Adams.
Στιχουργικά κυρίαρχο θέμα του δίσκου είναι ο χωρισμός και όπως η ίδια δηλώνει: «Η τελευταία χρονιά δεν ήταν εύκολη ούτε για μένα ούτε για πολλούς από τους κοντινούς μου ανθρώπους. Και εγώ αλλά και πολλοί φίλοι μου χωρίσαμε από μακροχρόνιες σχέσεις. Οπότε περισσότερα από τα μισά τραγούδια του νέου μου δίσκου καταπιάνονται με την έννοια του χωρισμού. Θα έλεγα ότι το "The Fall" είναι ένα άλμπουμ μετάβασης στην επόμενη φάση της ζωής μου. Άλλωστε πλέον είμαι 30 ετών». Όσοι θαυμάζετε την Norah Jones για την ποιότητά των τραγουδιών της, μην απογοητευτείτε με την στροφή της σ' αυτόν τον δίσκο, η ποιότητα παραμένει σέ υψηλό επίπεδο.
Πάρτε ένα δείγμα από τον δίσκο:
H Norah Jones είναι κόρη του Ινδού μουσικού Ravi Shankar και της Sue Jones γεννημένη στις 30 Μαρτίου 1979. Μετά από τρία άλμπουμ (το «Come Away With Me» πριν εφτά χρόνια, το «Feels Like Home» του 2004 και το «Not Too Late» του 2007) και την συμμετοχή της στην ταινία,που πρωταγωνιστούσε μαζί με τον Jude Law, ''My Blueberry Nights'', έρχεται μ' ένα εντελώς διαφορετικό άλμπουμ, με πιο ροκ ρυθμούς, χωρίς να ρίχνει την ποιότητα του δίσκου και πάλι. Μετά από ένα διαζύγιο από τον σύντροφό της και συνεργάτη της Lee Alexander και τη νέα της συνεργασία με το punk συγκρότημά της El Madmo, η Norah Jones άκρως ανανεωμένη και στην κρίσιμη ηλικία των 30 συνεχίζει με μια επιτυχημένη στροφή στην καριέρα της. Την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε ο παραγωγός των Kings of Leon, των Modest Mouse, του Buddy Guy και του Tom Waits, Jacquire King. Παρ' όλη την διαφορά από τις προηγούμενες δουλειές της η γνώριμη αίσθηση των δίσκων της Norah παραμένει η ίδια και σ' αυτόν.
Το μόνο τραγούδι, που έχει groovy ρυθμό και δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, είναι το “It’s Gonna Be”. Το κομμάτι, όμως, που χαρακτηρίζει και τον υπόλοιπο δίσκο είναι το “Chasing Pirates”. Το πιάνο απουσιάζει πλέον και την θέση του παίρνει η κιθάρα στα τραγούδια “Εven Though”, σε συνεργασία με τον Jesse Harris, “Young Blood”, σε συνεργασία με τον Mike Martin, “Waiting” και “December”. Το τελευταίο παρ' όλα αυτά μας παραπέμπει στις παλαιότερες δουλειές της. Δεν θα μπορούσαν σαφώς να λείψουν οι folk διαθέσεις της Jones με τα κομμάτια “Tell Yer Mama”, το οποίο έγραψε με τους Jesse Harris και Richard Julian, και το “Man Of The Hour”. Επίσης ξεχωρίζει με τον ροκ ρυθμό του, το "Stuck", το οποίο ανήκει στην Norah Jones και στον Will Sheff, αλλά και το ηλεκτρικό blues Light As a Feather, της Norah και του Ryan Adams.
Στιχουργικά κυρίαρχο θέμα του δίσκου είναι ο χωρισμός και όπως η ίδια δηλώνει: «Η τελευταία χρονιά δεν ήταν εύκολη ούτε για μένα ούτε για πολλούς από τους κοντινούς μου ανθρώπους. Και εγώ αλλά και πολλοί φίλοι μου χωρίσαμε από μακροχρόνιες σχέσεις. Οπότε περισσότερα από τα μισά τραγούδια του νέου μου δίσκου καταπιάνονται με την έννοια του χωρισμού. Θα έλεγα ότι το "The Fall" είναι ένα άλμπουμ μετάβασης στην επόμενη φάση της ζωής μου. Άλλωστε πλέον είμαι 30 ετών». Όσοι θαυμάζετε την Norah Jones για την ποιότητά των τραγουδιών της, μην απογοητευτείτε με την στροφή της σ' αυτόν τον δίσκο, η ποιότητα παραμένει σέ υψηλό επίπεδο.
Πάρτε ένα δείγμα από τον δίσκο:
Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
ΓΙΑ ΤΗΝ ‘Κ’ [ΚΑΠΟΙΑ]
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΔΥΟ ΔΕΝΔΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΡΙΖΑ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΕΤΑΝΕ ΔΥΟ ΔΥΟ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΠΟΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΜΙΑΣ ΤΟΥΛΙΠΑΣ
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ,
ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ,
ΣΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΩΡΑ,
ΣΕ ΕΝΑ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΝΟΥΜΕΡΟ,
ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΙΝΑΚΑ ,ΣΕ ΜΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΟΙΤΑΣ ΕΣΥ, ΟΤΑΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΕΣΥ
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ,
ΟΤΑΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΣΟΥ,
ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ ΣΟΥ ,ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΔΙ ΣΟΥ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΦΙΛΑΣ .
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΠΙΝΩ ΜΙΑ ΓΟΥΛΙΑ ΑΠ’ ΤΟ ΠΟΤΟ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΡΟΥΦΗΞΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΟΥ,
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΙΝΟΥΝ ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΣΟΥ ΧΕΙΛΗ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΧΑΪΔΕΥΩ ΤΟΝ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟ ΑΠΑΛΟ ΣΟΥ
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΑ,
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ.
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ,
ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΛΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ .
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ,
ΣΚΕΨΟΥ ΝΑ ’ΡΘΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ .
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ,
ΜΑ ΘΕΛΩ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ .
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ,
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ,ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ .
ΕΡΩΤΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΜΕΣ’ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ .
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Η ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ!
Τρίτη 11 Μαΐου 2010
ΑΠΟΨΕ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ (ΕΔΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ)
«Πως θα’ θελα να κυλιστώ σ’ ένα λιβάδι από παπαρούνες», να κουτρουβαλιαστώ σε μια πλαγιά χιονισμένη, να κολυμπήσω σε μια λίμνη γεμάτη νούφαρα, νεράιδα τη να είσαι εσύ και να ‘ρθεις να με σώσεις.
Μα εσύ είσαι μακριά, εσύ απουσιάζεις, μ’ έχεις ξεχάσει σ ένα όνειρο, που δεν τελειώνει κι έγινα Δον Κιχώτης, που ψάχνει την Δουλτσινέα του και όμως δεν την βρίσκει.
Πως θα ‘θελα να ήσουν εδώ μαζί να ονειρευτούμε, να μπερδευτούν τα όνειρα και να ‘ρθεις στο δικό μου, να μου πεις πως μ’ αγαπάς και πως για μένα λιώνεις κα τότε εγώ θα σε ρωτήσω, αν είσαι αληθινή ή ένα όνειρο είσαι, κι εσύ αμέσως θα χαθείς κι εγώ θα ‘χω ξυπνήσει.
Σηκώθηκα, τεντώθηκα και πήγα στο ψυγείο κι εκεί ακούω μια φωνή και ήταν η δική σου. Σε άκουσα και έλεγες τραγούδι αγαπημένο, που έπαιζε το ράδιο, ήταν επιτυχία, γνωστό και τ’ όνομα σου. Περίεργο να σ’ ονειρευτώ, καθόλου δεν σε ξέρω, λες να ‘ναι της μοίρας μας γραφτό μια μέρα να βρεθούμε;
Όμως δεν είναι δυνατόν εμείς να γνωριστούμε, θα πέσω να ονειρευτώ μήπως σε συναντήσω και θα σου πω πως σ’ αγαπώ, θα σου το πω ψιθυριστά, θα ‘ρθω να σε φιλήσω.
Πέφτω, λοιπόν, να κοιμηθώ, να ονειρευτώ εσένα, μα βλέπω ένα σύννεφο ψηλά να με σηκώνει και από εκεί ψηλά έπεσα σ’ ένα δάσος, που ήταν παραδεισένιο, γεμάτο πεύκα κι έλατα, πουλιά, λύκους κι ελάφια.
Κι εκεί, που περπατούσα, πατάω σ’ ένα στρώμα, πέφτω να ξαποστάσω και αυτό σ’ ένα ποτάμι με κυλάει και στην λίμνη σου με πάει, με βγάζει στο λιβάδι με τις παπαρούνες και μόλις στην πλαγιά την χιονισμένη φτάνω, μια ταμπέλα έγραφε «ΕΔΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ».
Γιάννης Κορρές
Μα εσύ είσαι μακριά, εσύ απουσιάζεις, μ’ έχεις ξεχάσει σ ένα όνειρο, που δεν τελειώνει κι έγινα Δον Κιχώτης, που ψάχνει την Δουλτσινέα του και όμως δεν την βρίσκει.
Πως θα ‘θελα να ήσουν εδώ μαζί να ονειρευτούμε, να μπερδευτούν τα όνειρα και να ‘ρθεις στο δικό μου, να μου πεις πως μ’ αγαπάς και πως για μένα λιώνεις κα τότε εγώ θα σε ρωτήσω, αν είσαι αληθινή ή ένα όνειρο είσαι, κι εσύ αμέσως θα χαθείς κι εγώ θα ‘χω ξυπνήσει.
Σηκώθηκα, τεντώθηκα και πήγα στο ψυγείο κι εκεί ακούω μια φωνή και ήταν η δική σου. Σε άκουσα και έλεγες τραγούδι αγαπημένο, που έπαιζε το ράδιο, ήταν επιτυχία, γνωστό και τ’ όνομα σου. Περίεργο να σ’ ονειρευτώ, καθόλου δεν σε ξέρω, λες να ‘ναι της μοίρας μας γραφτό μια μέρα να βρεθούμε;
Όμως δεν είναι δυνατόν εμείς να γνωριστούμε, θα πέσω να ονειρευτώ μήπως σε συναντήσω και θα σου πω πως σ’ αγαπώ, θα σου το πω ψιθυριστά, θα ‘ρθω να σε φιλήσω.
Πέφτω, λοιπόν, να κοιμηθώ, να ονειρευτώ εσένα, μα βλέπω ένα σύννεφο ψηλά να με σηκώνει και από εκεί ψηλά έπεσα σ’ ένα δάσος, που ήταν παραδεισένιο, γεμάτο πεύκα κι έλατα, πουλιά, λύκους κι ελάφια.
Κι εκεί, που περπατούσα, πατάω σ’ ένα στρώμα, πέφτω να ξαποστάσω και αυτό σ’ ένα ποτάμι με κυλάει και στην λίμνη σου με πάει, με βγάζει στο λιβάδι με τις παπαρούνες και μόλις στην πλαγιά την χιονισμένη φτάνω, μια ταμπέλα έγραφε «ΕΔΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ».
Γιάννης Κορρές
ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΡΕΜΒΑΖΩ[ΑYΤΟ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΖΗΤΑΩ]
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΟΥ ,ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΙΧΟΥΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΜΕ ΞΥΠΝΑΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΧΑΪΔΕΥΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΜΕ ΜΑΓΝΗΤΙΖΟΥΝ
ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΓΛΙΣΤΡΑΩ
ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΩ
ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΤΑ ΧΕΙΛΙΑ ΣΟΥ ΦΟΡΑΩ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΓΥΡΝΩ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΩ
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΣΟΥ Μ’ ΑΠΟΓΕΙΩΝΟΥΝ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΣΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΟΤΟΚΟ ΜΑΡΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΛΟΓΕΡΟ ΣΟΥ ΚΟΡΜΙ, ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ,
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΣΟΥ ΤΟ ΖΕΣΤΟ, ΠΟΥ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙ.
ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΡΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠ’ ΤΗ ΝΑΞΟ,
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ OΣΟ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΠΙΝΩ ΔΕ ΜΕ ΜΕΘΑΕΙ
ΕΙΝΑΙ Ο ΗΧΟΣ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΣΕΙΡΗΝΑΣ
ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΙΕΖΩ
ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΡΕΜΒΑΖΩ
ΣΑΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΥ ΜΑΣ ΘΑ ΠΑΙΖΩ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΣ ΠΩΣ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΒΑΖΩ
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΖΗΤΑΩ,
ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ,
ΕΙΣΑΙ Ε Σ Υ!!!!
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΙΧΟΥΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΜΕ ΞΥΠΝΑΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΧΑΪΔΕΥΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΜΕ ΜΑΓΝΗΤΙΖΟΥΝ
ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΓΛΙΣΤΡΑΩ
ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΩ
ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΤΑ ΧΕΙΛΙΑ ΣΟΥ ΦΟΡΑΩ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΓΥΡΝΩ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΩ
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΣΟΥ Μ’ ΑΠΟΓΕΙΩΝΟΥΝ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΣΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΟΤΟΚΟ ΜΑΡΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΛΟΓΕΡΟ ΣΟΥ ΚΟΡΜΙ, ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ,
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΣΟΥ ΤΟ ΖΕΣΤΟ, ΠΟΥ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙ.
ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΡΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠ’ ΤΗ ΝΑΞΟ,
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ OΣΟ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΠΙΝΩ ΔΕ ΜΕ ΜΕΘΑΕΙ
ΕΙΝΑΙ Ο ΗΧΟΣ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΣΕΙΡΗΝΑΣ
ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΙΕΖΩ
ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΡΕΜΒΑΖΩ
ΣΑΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΥ ΜΑΣ ΘΑ ΠΑΙΖΩ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΣ ΠΩΣ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΒΑΖΩ
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΖΗΤΑΩ,
ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ,
ΕΙΣΑΙ Ε Σ Υ!!!!
ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ
μονάχα για μια ώρα
να ζήσουμε τον έρωτα
προτού μας πιάσει μπόρα.
Μα η βροχή μας έπιασε
και τις ψυχές μας πλένει,
κι όταν φεύγεις από μένα
παράπονο με παίρνει.
Σε μια βδομάδα, που θα ‘ρθεις
δεν ξέρω πως θ’ αντέξω,
χωρίς εσένα τόσες μέρες
μακριά σου θα τα παίξω.
Και τι θα γίνω, αν εσύ
φύγεις από κοντά μου;
Τότε ένα πόνος φοβερός
θα πιάσει την καρδιά μου!
Να ξέρεις πάντα μάτια μου
για σένα εγώ πεθαίνω
και αν δεν είσαι εσύ καλά,
εγώ θα αρρωσταίνω!!!
Εγώ πάντα θα σ’ αγαπώ
κι ας είσαι μακριά μου,
αφού την νύχτα στ’ όνειρο
κοιμάσαι αγκαλιά μου!
ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΣ ΕΝΑ
ΕΙΣΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΕΙΣΑΙ Τ’ΑΣΤΕΡΙΑ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΦΙΞΩ ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΕΙΣΑΙ Ο ΑΕΡΑΣ
ΕΙΣΑΙ Η ΔΡΟΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗΣ ΜΕΡΑΣ!
ΕΙΣΑΙ Ο ΠΟΘΟΣ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΚΑΫΜΟΣ ΜΟΥ
ΕΙΣΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!
Σ’ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΝΕΙ,Μ’ΕΧΕΙΣ ΤΡΕΛΑΝΕΙ
ΥΠΝΟΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ,
ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΕΜΕΝΑ,ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΣΕΝΑ
ΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΣ ΕΝΑ!
ΕΙΜΑΙ ΤΟΠΙΟ ΕΙΜΑΙ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ’ΡΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ!
ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΑΚΙ ΕΙΜΑΙ ΑΕΤΟΣ
ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΤΟΣ!
ΕΙΜΑΙ Ο ΒΥΘΟΣ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΥΜΑ
ΚΙ ΕΣΥ ΓΟΡΓΟΝΑ ΜΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑ ΜΕ ΠΡΙΜΑ!
Μ’ΕΧΕΙΣ ΜΑΓΕΨΕΙ,Σ’ΕΧΩ ΜΑΓΕΨΕΙ
ΜΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΓΥΡΝΑΕΙ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ,
ΝΑ’ΡΘΩ ΣΕ ΣΕΝΑ,ΝΑ’ΡΘΕΙΣ ΣΕ ΜΕΝΑ
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΣ ΕΝΑ!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΦΙΞΩ ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΕΙΣΑΙ Ο ΑΕΡΑΣ
ΕΙΣΑΙ Η ΔΡΟΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗΣ ΜΕΡΑΣ!
ΕΙΣΑΙ Ο ΠΟΘΟΣ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΚΑΫΜΟΣ ΜΟΥ
ΕΙΣΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!
Σ’ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΝΕΙ,Μ’ΕΧΕΙΣ ΤΡΕΛΑΝΕΙ
ΥΠΝΟΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ,
ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΕΜΕΝΑ,ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΣΕΝΑ
ΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΣ ΕΝΑ!
ΕΙΜΑΙ ΤΟΠΙΟ ΕΙΜΑΙ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ’ΡΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ!
ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΑΚΙ ΕΙΜΑΙ ΑΕΤΟΣ
ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΤΟΣ!
ΕΙΜΑΙ Ο ΒΥΘΟΣ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΥΜΑ
ΚΙ ΕΣΥ ΓΟΡΓΟΝΑ ΜΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑ ΜΕ ΠΡΙΜΑ!
Μ’ΕΧΕΙΣ ΜΑΓΕΨΕΙ,Σ’ΕΧΩ ΜΑΓΕΨΕΙ
ΜΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΓΥΡΝΑΕΙ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ,
ΝΑ’ΡΘΩ ΣΕ ΣΕΝΑ,ΝΑ’ΡΘΕΙΣ ΣΕ ΜΕΝΑ
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΣ ΕΝΑ!
ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Δυστυχία δεν υπάρχει εκεί, που ένας άνθρωπος είναι χαρούμενος ή εκεί, που δεν έχει πείνα ή τραγουδάει ή που ξεκουράζεται.
Δυστυχία δεν υπάρχει εκεί, που δεν υπάρχουν πόλεμοι και σκοτωμοί.
Εκεί, που διασκεδάζουν, εκεί, που όλοι μιλούν ελεύθερα.
Εκεί, που δεν υπάρχει φτώχεια. Εκεί, που αγαπιούνται όλοι, άντρες και γυναίκες. Εκεί, που υπάρχουν χαρούμενα παιδιά.
Εκεί, που τρέχουν και παίζουν παιδιά χαρούμενα. Εκεί, που ένα μωρό πηγαίνει στην αγκαλιά της μάνας του.
Γιάννης Κορρές 26-1-1988
Εμπνευσμένο από το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου «Μοναξιά δεν υπάρχει», μια άσκηση του «Σκέφτομαι και γράφω» της Τετάρτης Δημοτικού.
Δυστυχία δεν υπάρχει εκεί, που δεν υπάρχουν πόλεμοι και σκοτωμοί.
Εκεί, που διασκεδάζουν, εκεί, που όλοι μιλούν ελεύθερα.
Εκεί, που δεν υπάρχει φτώχεια. Εκεί, που αγαπιούνται όλοι, άντρες και γυναίκες. Εκεί, που υπάρχουν χαρούμενα παιδιά.
Εκεί, που τρέχουν και παίζουν παιδιά χαρούμενα. Εκεί, που ένα μωρό πηγαίνει στην αγκαλιά της μάνας του.
Γιάννης Κορρές 26-1-1988
Εμπνευσμένο από το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου «Μοναξιά δεν υπάρχει», μια άσκηση του «Σκέφτομαι και γράφω» της Τετάρτης Δημοτικού.
Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
Τρίτη 4 Μαΐου 2010
ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ ΚΑΛΟ
Να είσαι για όλα έτοιμος
και μην το βάζεις κάτω,
γιατί μπορεί μες στην ζωή
να ’ρθουν τα πάνω κάτω.
Άκου κι εμένα φίλε μου,
που δύσκολα αντικρίζω,
μπορεί εγώ να μην περπατώ,
εγώ όμως ζωγραφίζω.
Εικόνες βάζω στο χαρτί,
για σένα τραγουδάω,
είτε με ήλιο ή με βροχή,
παντού κυκλοφοράω.
Κι εσύ μικρή μου έλα κοντά,
εμένα μην φοβάσαι,
βγάλε το φόβο απ’ την καρδιά,
το χέρι μου έλα πιάσε.
Αγάπησε με μάτια μου,
εγώ δεν είμαι δράκος,
είμαι ένας άνθρωπος κι εγώ
μ’ αισθήματα γεμάτος.
Δεν έχω μπράτσα στιβαρά
και πόδια του Κεντέρη,
έχω τα πόδια στο μυαλό
και στην καρδιά στο χέρι.
Εγώ παλεύω στην ζωή,
παντού τα καταφέρνω
κι αν αποτύχω μια φορά,
κατήφορο δεν παίρνω.
Βλέπω τα πάντα στην ζωή
με αισιοδοξία
και κάθε εμπόδιο για καλό
αυτό έχει σημασία!
Γιάννης Κορρές
και μην το βάζεις κάτω,
γιατί μπορεί μες στην ζωή
να ’ρθουν τα πάνω κάτω.
Άκου κι εμένα φίλε μου,
που δύσκολα αντικρίζω,
μπορεί εγώ να μην περπατώ,
εγώ όμως ζωγραφίζω.
Εικόνες βάζω στο χαρτί,
για σένα τραγουδάω,
είτε με ήλιο ή με βροχή,
παντού κυκλοφοράω.
Κι εσύ μικρή μου έλα κοντά,
εμένα μην φοβάσαι,
βγάλε το φόβο απ’ την καρδιά,
το χέρι μου έλα πιάσε.
Αγάπησε με μάτια μου,
εγώ δεν είμαι δράκος,
είμαι ένας άνθρωπος κι εγώ
μ’ αισθήματα γεμάτος.
Δεν έχω μπράτσα στιβαρά
και πόδια του Κεντέρη,
έχω τα πόδια στο μυαλό
και στην καρδιά στο χέρι.
Εγώ παλεύω στην ζωή,
παντού τα καταφέρνω
κι αν αποτύχω μια φορά,
κατήφορο δεν παίρνω.
Βλέπω τα πάντα στην ζωή
με αισιοδοξία
και κάθε εμπόδιο για καλό
αυτό έχει σημασία!
Γιάννης Κορρές
ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΟΥ ΒΛΕΠΩ ΜΙΑ ΜΑΥΡΙΛΑ
ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ, ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΙΖΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΒΡΕΞΕΙ,
Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ.
ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΛΑΜΠΕΡΟΣ ΗΛΙΟΣ,
ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΟΚΑΛΟ.
ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ,
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΣ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟΥ ΜΟΙΑΖΩ.
ΤΡΕΛΟΣ ,ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ,
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΛΗΡΗ Η ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ.
ΚΙ ΕΣΥ Μ’ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ.
ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΛΑΝΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ.
ΕΤΣΙ ΚΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΠΑΖΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ.
ΚΑΘΕΣΑΙ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ,
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ,
ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΗΠΩΣ ΕΡΘΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΑΓΑΖΙ,
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΗΝΗ.
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ,
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΕΛΑΗΔΑΕΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΗΔΟΝΙ,
ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΤΟΥ.
ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΩ ΚΕΛΑΗΔΑΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,
ΑΛΛΑ ΔΕΝ Μ’ ΑΚΟΥΣ ,
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ‘ΣΚΑΣΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ,
ΠΟΥ ΤΡΕΜΕΙΣ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΣΧΗΜΟ ΤΕΛΟΣ.
ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΕ ΘΕΛΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ,
ΟΠΩΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΛΙΑΚΑΔΑ,
ΡΙΧΝΕΙ ΤΟΝΟΥΣ ΝΕΡΟ, ΟΣΟ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ,
ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ‘ ΡΘΕΙΣ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ.
ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ,
ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΩΡΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ.
ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΤΑΜΟΣ,
ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΖΩ ΑΠΟ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ
ΝΑ ‘ΡΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ,
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.
ΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΝΙΓΟΥΝ
ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑΣ ΣΑΝ ΕΝΑ ΔΕΛΦΙΝΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,
ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΠΟΥ ΣΑΛΠΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.
ΚΙ ΕΝΑΣ ΨΑΡΑΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ,
ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗΝ ΣΕ ΠΙΑΣΕΙ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΕΙ.
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ,
ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΑΝΟΙΧΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΩ.
ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΡΟΔΟ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟ
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΑΛΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΟΥ,
ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΑΓΚΑΘΙΑ.
ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΣΤΟΛΙΖΩ ΜΕ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΟΥ ΑΓΚΑΘΩΝΟΥΝ.
ΕΣΥ, ΟΜΩΣ, ΜΕ ΑΝΕΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΣ ΜΕ ΣΙΩΠΗ,
ΣΑΝ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ, ΠΟΥ ΤΟ ΛΙΑΖΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΙΖΕΙ Η ΒΡΟΧΗ.
Η ΕΠΟΧΗ , ΟΜΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ
ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΑΝΕΙ.
ΜΙΑ ΗΛΙΟ, ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ Η ΦΥΣΗ ΕΠΑΘΕ ΣΟΚ
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΣΤΑΘΗ ΚΑΙΡΟ,
ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΜΕ ΣΕΝΑ.
ΠΑΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ,
ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ.
ΕΤΣΙ ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΛΙΑΚΑΔΑ ΘΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΕΝΑ ΠΙΟ ΣΤΕΝΗ
ΣΑΝ ΕΝΑ ΜΠΛΟΥ ΤΖΙΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΝΙΚΟ.
ΜΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ, ΠΟΥ ΣΕ ΗΡΕΜΕΙ,
ΟΠΩΣ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΒΥΘΟΥ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΚΟΡΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΟΣΤΡΑΚΑ,
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΛΑΜΠΕΡΑ,
ΣΑΝ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ
ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ,
ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΤΑΥΡΟΥ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΡΩΜΑ.
ΚΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΑΥΡΟΜΑΧΟ,
ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ,
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΟΥ ΗΧΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΥΚΛΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ
ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΓΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΦΥΣΗ,
ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΛΕΕΙ Σ ’ΑΓΑΠΩ ΣΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ.
ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΙ ΕΓΩ ΠΩΣ ΛΙΩΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΣΟ ΘΕΛΗΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΥΦΕΡΑ ΣΟΥ ΧΕΙΛΗ ΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΑΓΑΠΗΣ,
ΚΙ ΑΣ ΠΕΡΑΣΩ ΚΑΥΣΩΝΕΣ ,ΜΠΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΡΕΣ
ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ, ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΙΖΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΒΡΕΞΕΙ,
Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ.
ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΛΑΜΠΕΡΟΣ ΗΛΙΟΣ,
ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΟΚΑΛΟ.
ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ,
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΣ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟΥ ΜΟΙΑΖΩ.
ΤΡΕΛΟΣ ,ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ,
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΛΗΡΗ Η ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ.
ΚΙ ΕΣΥ Μ’ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ.
ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΛΑΝΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ.
ΕΤΣΙ ΚΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΠΑΖΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ.
ΚΑΘΕΣΑΙ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ,
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ,
ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΗΠΩΣ ΕΡΘΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΑΓΑΖΙ,
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΗΝΗ.
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ,
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΕΛΑΗΔΑΕΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΗΔΟΝΙ,
ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΤΟΥ.
ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΩ ΚΕΛΑΗΔΑΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,
ΑΛΛΑ ΔΕΝ Μ’ ΑΚΟΥΣ ,
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ‘ΣΚΑΣΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ,
ΠΟΥ ΤΡΕΜΕΙΣ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΣΧΗΜΟ ΤΕΛΟΣ.
ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΕ ΘΕΛΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ,
ΟΠΩΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΛΙΑΚΑΔΑ,
ΡΙΧΝΕΙ ΤΟΝΟΥΣ ΝΕΡΟ, ΟΣΟ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ,
ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ‘ ΡΘΕΙΣ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ.
ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ,
ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΩΡΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ.
ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΤΑΜΟΣ,
ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΖΩ ΑΠΟ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ
ΝΑ ‘ΡΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ,
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.
ΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΝΙΓΟΥΝ
ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑΣ ΣΑΝ ΕΝΑ ΔΕΛΦΙΝΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,
ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΠΟΥ ΣΑΛΠΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.
ΚΙ ΕΝΑΣ ΨΑΡΑΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ,
ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗΝ ΣΕ ΠΙΑΣΕΙ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΕΙ.
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ,
ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΑΝΟΙΧΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΩ.
ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΡΟΔΟ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟ
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΑΛΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΟΥ,
ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΑΓΚΑΘΙΑ.
ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΣΤΟΛΙΖΩ ΜΕ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΟΥ ΑΓΚΑΘΩΝΟΥΝ.
ΕΣΥ, ΟΜΩΣ, ΜΕ ΑΝΕΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΣ ΜΕ ΣΙΩΠΗ,
ΣΑΝ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ, ΠΟΥ ΤΟ ΛΙΑΖΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΙΖΕΙ Η ΒΡΟΧΗ.
Η ΕΠΟΧΗ , ΟΜΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ
ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΑΝΕΙ.
ΜΙΑ ΗΛΙΟ, ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ Η ΦΥΣΗ ΕΠΑΘΕ ΣΟΚ
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΣΤΑΘΗ ΚΑΙΡΟ,
ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΜΕ ΣΕΝΑ.
ΠΑΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ,
ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ.
ΕΤΣΙ ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΛΙΑΚΑΔΑ ΘΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΕΝΑ ΠΙΟ ΣΤΕΝΗ
ΣΑΝ ΕΝΑ ΜΠΛΟΥ ΤΖΙΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΝΙΚΟ.
ΜΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ, ΠΟΥ ΣΕ ΗΡΕΜΕΙ,
ΟΠΩΣ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΒΥΘΟΥ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΚΟΡΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΟΣΤΡΑΚΑ,
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΛΑΜΠΕΡΑ,
ΣΑΝ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ
ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ,
ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΤΑΥΡΟΥ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΡΩΜΑ.
ΚΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΑΥΡΟΜΑΧΟ,
ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ,
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΟΥ ΗΧΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΥΚΛΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ
ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΓΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΦΥΣΗ,
ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΛΕΕΙ Σ ’ΑΓΑΠΩ ΣΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ.
ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΙ ΕΓΩ ΠΩΣ ΛΙΩΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΣΟ ΘΕΛΗΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΥΦΕΡΑ ΣΟΥ ΧΕΙΛΗ ΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΑΓΑΠΗΣ,
ΚΙ ΑΣ ΠΕΡΑΣΩ ΚΑΥΣΩΝΕΣ ,ΜΠΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΡΕΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
