ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΟΥ ΒΛΕΠΩ ΜΙΑ ΜΑΥΡΙΛΑ
ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ, ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΙΖΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΒΡΕΞΕΙ,
Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ.
ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΛΑΜΠΕΡΟΣ ΗΛΙΟΣ,
ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΟΚΑΛΟ.
ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ,
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΣ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟΥ ΜΟΙΑΖΩ.
ΤΡΕΛΟΣ ,ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ,
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΛΗΡΗ Η ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ.
ΚΙ ΕΣΥ Μ’ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ.
ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΛΑΝΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ.
ΕΤΣΙ ΚΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΠΑΖΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ.
ΚΑΘΕΣΑΙ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ,
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ,
ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΗΠΩΣ ΕΡΘΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΑΓΑΖΙ,
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΗΝΗ.
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ,
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΕΛΑΗΔΑΕΙ ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΗΔΟΝΙ,
ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΤΟΥ.
ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΩ ΚΕΛΑΗΔΑΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,
ΑΛΛΑ ΔΕΝ Μ’ ΑΚΟΥΣ ,
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ‘ΣΚΑΣΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ,
ΠΟΥ ΤΡΕΜΕΙΣ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΣΧΗΜΟ ΤΕΛΟΣ.
ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΕ ΘΕΛΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ,
ΟΠΩΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΛΙΑΚΑΔΑ,
ΡΙΧΝΕΙ ΤΟΝΟΥΣ ΝΕΡΟ, ΟΣΟ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ,
ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ‘ ΡΘΕΙΣ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ.
ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ,
ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΩΡΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ.
ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΤΑΜΟΣ,
ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΖΩ ΑΠΟ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ
ΝΑ ‘ΡΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ,
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.
ΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΝΙΓΟΥΝ
ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑΣ ΣΑΝ ΕΝΑ ΔΕΛΦΙΝΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,
ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΠΟΥ ΣΑΛΠΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.
ΚΙ ΕΝΑΣ ΨΑΡΑΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ,
ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗΝ ΣΕ ΠΙΑΣΕΙ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΕΙ.
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ,
ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΑΝΟΙΧΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΩ.
ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΡΟΔΟ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟ
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΑΛΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΟΥ,
ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΑΓΚΑΘΙΑ.
ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΣΤΟΛΙΖΩ ΜΕ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΟΥ ΑΓΚΑΘΩΝΟΥΝ.
ΕΣΥ, ΟΜΩΣ, ΜΕ ΑΝΕΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΣ ΜΕ ΣΙΩΠΗ,
ΣΑΝ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ, ΠΟΥ ΤΟ ΛΙΑΖΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΙΖΕΙ Η ΒΡΟΧΗ.
Η ΕΠΟΧΗ , ΟΜΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ
ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΑΝΕΙ.
ΜΙΑ ΗΛΙΟ, ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ Η ΦΥΣΗ ΕΠΑΘΕ ΣΟΚ
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΣΤΑΘΗ ΚΑΙΡΟ,
ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΜΕ ΣΕΝΑ.
ΠΑΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ,
ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ.
ΕΤΣΙ ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΛΙΑΚΑΔΑ ΘΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΕΝΑ ΠΙΟ ΣΤΕΝΗ
ΣΑΝ ΕΝΑ ΜΠΛΟΥ ΤΖΙΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΝΙΚΟ.
ΜΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ, ΠΟΥ ΣΕ ΗΡΕΜΕΙ,
ΟΠΩΣ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΒΥΘΟΥ,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΚΟΡΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΟΣΤΡΑΚΑ,
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΛΑΜΠΕΡΑ,
ΣΑΝ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ
ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ,
ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΤΑΥΡΟΥ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΡΩΜΑ.
ΚΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΑΥΡΟΜΑΧΟ,
ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ,
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΟΥ ΗΧΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΥΚΛΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ
ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΓΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΦΥΣΗ,
ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΛΕΕΙ Σ ’ΑΓΑΠΩ ΣΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ.
ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΙ ΕΓΩ ΠΩΣ ΛΙΩΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΣΟ ΘΕΛΗΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΥΦΕΡΑ ΣΟΥ ΧΕΙΛΗ ΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΑΓΑΠΗΣ,
ΚΙ ΑΣ ΠΕΡΑΣΩ ΚΑΥΣΩΝΕΣ ,ΜΠΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ!



ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΡΕΣ